Uzależnienie to przewlekła choroba, która może wpływać na wiele aspektów Twojego życia, w tym na Twoje zdrowie fizyczne i psychiczne, związki i karierę. Istnieją dwie główne formy uzależnienia: zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych i uzależnienia behawioralne. Uzależnienie można leczyć. Ważne jest, aby szukać pomocy tak szybko, jak to możliwe.

Uzależnienie od alkoholu – kiedy ulga staje się ciężarem

Wiele osób sięga po alkohol, by choć na chwilę złagodzić napięcie, smutek, stres czy lęk. I rzeczywiście – na krótką metę alkohol może przynieść ulgę. Może pomóc oderwać się od trudnych emocji, odciąć od bólu, który pochodzi z przeszłości, np. z doświadczeń traumatycznych. Jednak ta ulga jest złudna.

Z czasem organizm i psychika przyzwyczajają się do tego „sposobu na radzenie sobie” – i alkohol zaczyna być nie tylko środkiem ucieczki, ale też źródłem nowych problemów.

Jak alkohol wpływa na ciało i psychikę?

Choć alkohol może dawać chwilowe poczucie odprężenia i euforii, w rzeczywistości jest substancją psychoaktywną, która wpływa na funkcjonowanie całego organizmu. Już jeden wieczór zakrapiany alkoholem może skutkować bólem głowy i odwodnieniem, drżeniem rąk i spadkiem poziomu cukru, mdłościami, światłowstrętem, zmęczeniem, rozregulowanym snem i spadkiem nastroju, poczuciem lęku, wstydu, winy, rozżalenia.

Nie bez powodu stan po alkoholu niektórzy nazywają „porannym strachem”. To moment, w którym nie tylko fizyczne objawy są trudne do zniesienia, ale też psychiczne konsekwencje stają się wyjątkowo dotkliwe.

Alkohol i emocje – co się dzieje, gdy „topimy smutki”?

Sięganie po alkohol, by złagodzić trudne emocje, jest powszechne. Czasami to nieświadomy mechanizm – nie wiemy, co dokładnie nas boli, ale szukamy ulgi. Alkohol może wydobywać na powierzchnię tłumione uczucia – złość, smutek, frustrację, a także potęgować impulsywność. W efekcie po alkoholu dochodzi do kłótni, aktów przemocy, samookaleczeń, a nawet myśli samobójczych.

Co ważne, używanie alkoholu zamiast wyrażania emocji i szukania pomocy, pozbawia nas szansy na rozwijanie zdrowych sposobów radzenia sobie. W dłuższej perspektywie prowadzi to do jeszcze większego zagubienia, braku kontroli nad sobą, a często – samotności.

Alkohol i relacje – kiedy cierpią najbliżsi

Nie sposób mówić o uzależnieniu bez wspomnienia o relacjach. Alkohol niszczy zaufanie. Może prowadzić do zdrad, zawiedzionych obietnic, zaniedbywania bliskich, agresji słownej lub fizycznej.

Z czasem relacje z rodziną, partnerem, dziećmi, przyjaciółmi stają się napięte lub całkowicie się rozpadają. To z kolei zwiększa poczucie winy, wstydu i jeszcze mocniejsze pragnienie sięgnięcia po kolejną dawkę ulgi.

Alkohol a zdrowie psychiczne

Używanie alkoholu w celu radzenia sobie z lękiem, stresem, samotnością czy traumą może przynieść więcej szkody niż pożytku. Z czasem mogą pojawić się objawy zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęki (w tym lęk społeczny), problemy z koncentracją i pamięcią, niska samoocena, trudności w relacjach, zaburzenia snu i zmiana osobowości. Alkohol nie rozwiązuje problemów – tylko je maskuje. Gdy efekty jego działania przemijają, problemy powracają z większą siłą.

Terapia – droga powrotna do siebie

Choć alkohol może stać się pułapką, z której trudno wyjść samemu – wyjście jest możliwe. Kluczem jest zrozumienie, że uzależnienie to nie kwestia „słabej woli”, ale realny, złożony problem psychiczny i emocjonalny, który można i trzeba leczyć. Terapia uzależnień to bezpieczna przestrzeń, w której możesz przyjrzeć się sobie bez osądu. To miejsce, w którym zaczynasz rozumieć, skąd biorą się Twoje emocje, jakie mechanizmy rządzą Twoim zachowaniem i co możesz zrobić, by odzyskać kontrolę nad swoim życiem.

To także nauka nowych sposobów radzenia sobie – takich, które nie ranią Ciebie ani Twoich bliskich.

Z czasem cierpią również relacje – z rodziną, partnerem, dziećmi, przyjaciółmi. Pojawiają się kłamstwa, ukrywanie prawdy, konflikty, poczucie winy i samotność. Uzależnienie zamyka osobę w świecie, w którym dominują wstyd i bezsilność.

Terapia – pierwszy krok ku wolności.

Choć uzależnienie potrafi być przytłaczające, nie musi oznaczać końca. Wręcz przeciwnie – może stać się początkiem ważnej drogi powrotu do siebie. Terapia uzależnień to proces, który pomaga zrozumieć, z czego wynika potrzeba sięgania po daną substancję czy zachowanie, jak wpływa ona na psychikę, emocje i relacje – i jak można to zmienić.

W terapii nie chodzi wyłącznie o „niebranie” – chodzi o odzyskanie życia. To proces, który pozwala odkryć przyczyny uzależnienia, nauczyć się rozpoznawać swoje emocje, radzić sobie z napięciem i trudnymi sytuacjami w zdrowy sposób. To również przestrzeń, w której osoba uzależniona przestaje być oceniana – a zaczyna być rozumiana.

Ważne jest jednak, by trafić pod opiekę specjalisty, który nie tylko posiada wiedzę, ale także rozumie, czym jest uzależnienie – nie z książek, ale z prawdziwego, ludzkiego doświadczenia.

Poznaj naszego terapeutę uzależnień

---

Terapeuta uzależnień z wieloletnim doświadczeniem w pracy przeciwdziałania uzależnieniom (profilaktyka) z dorosłymi i młodzieżą, Pracuje w klimacie redukowania szkód spowodowanych uzależnieniem.

Jest także zaangażowany w działalność edukacyjną i profilaktyczną fundacji, organizując warsztaty i spotkania mające na celu zwiększenie świadomości na temat uzależnień oraz rozwój kompetencji społecznych.

Grzegorz wierzy, że każdy ma szansę na zmianę i nowe życie, a jego misją jest wspieranie ludzi w odnalezieniu drogi do wolności od nałogów i budowania trwałych, satysfakcjonujących relacji z samym sobą oraz otoczeniem.

Nie jesteś sam – skontaktuj się z nami.

Lęk zna każdy z nas. To ten znajomy ścisk w żołądku przed ważnym spotkaniem, przyspieszone bicie serca, gdy czekamy na wynik badania albo napięcie, które towarzyszy decyzjom zmieniającym życie. I dobrze! Lęk jest naturalnym mechanizmem, który przez tysiące lat chronił nas przed zagrożeniem. Problem pojawia się wtedy, gdy zamiast być naszym strażnikiem, staje się więzieniem.

Czym są zaburzenia lękowe?

Zaburzenia lękowe to najczęściej występujące problemy zdrowia psychicznego na świecie. WHO szacuje, że cierpi na nie nawet 1 na 14 osób! To trochę tak, jakby ktoś w Twoim najbliższym otoczeniu – sąsiad, koleżanka z pracy, brat – codziennie mierzył się z niepokojem, który nie chce odpuścić.

W przeciwieństwie do zwykłego, adaptacyjnego lęku, zaburzenia lękowe są przewlekłe, nasilone i nieproporcjonalne do sytuacji. Mogą paraliżować codzienne życie, powodować cierpienie, wycofanie się z relacji, pracy, hobby. A co najważniejsze – to nie jest „kwestia charakteru” ani „przesadzanie”. To realna trudność, z którą można (i warto!) pracować.

Rodzaje zaburzeń lękowych – o czym mówimy, gdy mówimy o lęku?

Zaburzenia lękowe to szerokie pojęcie. Mogą być to:

                  1.            Zespół lęku uogólnionego (GAD) – ciągłe zamartwianie się „na zapas”. Osoba z GAD żyje w trybie „co jeśli?”, a napięcie często nie znika nawet wtedy, gdy wszystko idzie dobrze.

                  2.             Fobie specyficzne – intensywny lęk przed określonymi sytuacjami lub obiektami, np. pająkami, lataniem samolotem, zastrzykami. Problemem nie jest strach sam w sobie, ale jego siła i konsekwencje (np. unikanie podróży, badań lekarskich).

                  3.             Fobia społeczna (lęk społeczny) – silny lęk przed oceną innych, często skutkujący wycofaniem z życia społecznego. Każda rozmowa, spotkanie, prezentacja mogą być źródłem ogromnego napięcia.

                  4.             Zespół lęku napadowego (ataki paniki) – nagłe, intensywne napady lęku, którym towarzyszą objawy fizyczne, np. duszność, kołatanie serca, uczucie „odrealnienia” czy lęk przed śmiercią.

                  5.             Agorafobia – lęk przed miejscami lub sytuacjami, z których trudno się wydostać albo w których trudno o pomoc. Często wiąże się z unikaniem przestrzeni publicznych.

Objawy lęku są zarówno fizyczne jak i psychiczne, pojawiają się zmiany w naszym zachowaniu, objawy ataku paniki. Jeśli doświadczasz nagłego intensywnego lęku i strachu, może to być objaw ataku paniki. Inne objawy mogą obejmować przyspieszone bicie serca, uczucie omdlenia, zawroty głowy lub nawet oszołomienia. Doświadczać możemy również poczucia utraty kontroli, drżenia lub trzęsienia się, duszności lub bardzo szybkiego oddechu. Atak paniki trwa zwykle od 5 do 30 minut.

Jeśli zauważasz, że lęk wymknął się spod kontroli, trwa za długo, ciągle czujesz napięcie i wyczerpanie, bycie w nieustannej gotowości. Lęk ogranicza Twoje życie, zaczynasz unikać sytuacji, ludzi rezygnujesz ze swoich planów. Jeśli to czytasz i masz wrażenie, że opisuje Ciebie lub kogoś Ci bliskiego, to nie jesteś sam i przede wszystkim – to nie jest wyrok. Większość ludzi czasami odczuwa niepokój lub strach, ale jeśli wpływa to na Twoje życie, są rzeczy, które możesz wypróbować.

Zaburzenia lękowe można skutecznie leczyć, najlepiej działają dwie ścieżki – psychoterapia, w szczególności skuteczna jest terapia poznawczo behawioralna (CBT) i farmakoterapia. Ogromną rolę odgrywa też styl życia: sen, ruch, techniki relaksacyjne (np. oddechowe), mindfulness, ale również wsparcie bliskich. Nie próbuj robić wszystkiego na raz – wyznaczaj sobie małe cele, które możesz łatwo osiągnąć, nie skupiaj się na rzeczach, których nie możesz zmienić – skup swój czas i energię na tym, aby pomóc sobie poczuć się lepiej

Lęk, choć trudny, może stać się sygnałem, że warto coś zmienić. Może być impulsem do zatrzymania się, zadania sobie pytania: „czego się boję?” i „czego potrzebuję?”. Jeśli czujesz, że lęk przejmuje nad Tobą kontrolę, nie musisz walczyć z nim sam. Sięgnięcie po pomoc to oznaka siły, nie słabości.

Depresja to jedno z najczęściej występujących zaburzeń psychicznych, a jednocześnie jedno z najbardziej niezrozumianych. Wbrew stereotypom, nie jest to „zwykły smutek” czy chwilowy kryzys. To poważne schorzenie, które wpływa na całe życie człowieka — emocje, ciało, relacje i codzienne funkcjonowanie. Może dotknąć każdego, niezależnie od wieku, płci czy statusu społecznego.

Czym właściwie jest depresja?

Każdemu zdarzają się gorsze dni. Jednak depresja kliniczna to coś więcej niż przejściowe przygnębienie. To stan, który trwa tygodniami lub miesiącami, wywołując głęboki smutek, bezradność i poczucie pustki. Często towarzyszy jej brak energii, zaburzenia snu i apetytu, problemy z koncentracją, a także niska samoocena i utrata radości z rzeczy, które wcześniej cieszyły.

U niektórych osób pojawiają się również objawy fizyczne — przewlekłe zmęczenie, spowolnienie ruchowe, bóle, a nawet zaburzenia miesiączkowania. Inni zaczynają unikać kontaktów towarzyskich, zaniedbują swoje pasje i relacje, czują się „odcięci” od świata. Niepokojącym sygnałem mogą być również myśli rezygnacyjne lub samobójcze.

Depresja nie jest oznaką słabości i nie mija sama z siebie. To choroba, którą można — i warto — leczyć.

Kiedy szukać pomocy?

Jeśli obniżony nastrój i inne objawy utrzymują się dłużej niż dwa tygodnie i mają wpływ na Twoje codzienne życie — to dobry moment, by skonsultować się ze specjalistą. Czasem bliscy zauważają zmiany wcześniej niż my sami — warto ich wysłuchać. Nie trzeba czekać, aż sytuacja stanie się nie do zniesienia. Im wcześniej rozpocznie się leczenie, tym większe szanse na powrót do zdrowia.

Jak wygląda terapia depresji?

Psychoterapia jest jednym z najskuteczniejszych sposobów leczenia depresji, często stosowanym samodzielnie lub w połączeniu z farmakoterapią. Praca z terapeutą pozwala lepiej zrozumieć swoje emocje, odkryć źródła trudności i nauczyć się radzenia sobie z nimi w zdrowy sposób.

W zależności od potrzeb pacjenta stosuje się różne nurty terapeutyczne:

                  •               Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) — skupia się na zmianie negatywnych wzorców myślenia i zachowań;

                  •               Terapia psychodynamiczna — pomaga zrozumieć nieświadome mechanizmy wpływające na nasze życie emocjonalne;

                  •               Terapia Gestalt — wspiera integrację myśli, emocji i ciała;

                  •               Podejście systemowe — koncentruje się na relacjach z innymi i funkcjonowaniu w rodzinie lub grupie społecznej.

Dobór metody zależy od indywidualnej sytuacji — nie ma jednej drogi do zdrowienia. Ważne, by znaleźć przestrzeń, w której można czuć się bezpiecznie, zostać wysłuchanym i otrzymać adekwatne wsparcie.

Dlaczego warto iść na terapię?

Po pierwsze zyskujesz zrozumienie i wsparcie – terapeuta pomoże Ci uporządkować emocje, spojrzeć na trudności z innej perspektywy, bez oceny i presji. Uczysz się nowych strategii radzenia sobie – zyskujesz konkretne narzędzia do pracy z negatywnymi myślami, stresem i relacjami. Zwiększasz odporność psychiczną – terapia pomaga nie tylko wyjść z kryzysu, ale też lepiej radzić sobie w przyszłości i zmniejszyć ryzyko nawrotu. Odzyskujesz sprawczość – depresja odbiera poczucie wpływu na własne życie. W terapii można stopniowo to poczucie odzyskać.

Nie jesteś sam/a

Depresja to choroba, która może dotknąć każdego — i nie jest powodem do wstydu. Z odpowiednim wsparciem można odzyskać równowagę, sens i radość życia.

W Fundacji MindRevolution wiemy, jak trudne potrafią być pierwsze kroki. Dlatego oferujemy pomoc w przyjaznej atmosferze, z poszanowaniem Twoich emocji i tempa. Nasi psychoterapeuci są gotowi, by Ci towarzyszyć — bez oceniania, z pełnym zaangażowaniem.

Zrób pierwszy krok. Odezwij się do nas. Razem możemy znaleźć drogę wyjścia z depresji.